Indisch Geel: een nooit opgehelderd mysterie

Indisch Geel: een nooit opgehelderd mysterie

Het is niet precies duidelijk wanneer Indisch Geel in Europa werd geïntroduceerd. Bekend is dat vanuit Azië tussen de 15de en 18de eeuw bruinige, stinkende ballen naar Europa werden geïmporteerd. Eenmaal opengebroken, bevatten ze een prachtig warmgeel poeder. Door de ballen te vermalen en te mengen met een bindmiddel als ei, olie of gom, werd de zo kenmerkende goudgele, transparante verf vervaardigd. De oorsprong van het pigment zou liggen in Perzië, China of India. Maar over de exacte herkomst doen de wildste verhalen de ronde.

Urine van koeien en nierstenen

De meest opmerkelijke is, dat het pigment gewonnen werd uit de urine van Indiase koeien. In de Noordoostelijke deelstaat Bihar zouden die enkel met jonge bladeren van de mangoboom worden gevoed.  Dit kleurde de urine knalgeel. Die werd opgevangen en vervolgens ingedampt, waarna het overgebleven pigment tot ballen werd gekneed. Omdat niet al het pigment werd uit geplast, ontwikkelden de beesten steeds grotere nierstenen, waardoor het plassen zeer pijnlijk werd. Hierdoor trapten ze de emmers met kostbare urine omver, waarna rigoureuze maatregelen volgden en de dieren met leren riemen werden opgehangen. Er wordt zelfs beweerd dat de koeien alleen nog maar plasten, wanneer de schaamstreek werd gemasseerd. De productie zou onder meer vanwege de heilige status van de koe in 1908 verboden zijn.