Mijn werk draait altijd op natuurlijke wijze om de menselijke ervaring.
Als ik schilder, ben ik geïnteresseerd in hoe we onszelf bewonen, hoe we ons verhouden tot anderen en hoe we ons verbinden met de wereld om ons heen. In die zin is verbinding een constante - ze komt tot uiting in gedeelde gebaren, maar ook in stille, intieme momenten.
Deze schilderijen tonen mensen die rusten, staren, ademen. Soms in contact met anderen, soms met zichzelf. Rust, pauze, naaktheid, of simpelweg een blik vasthouden - het zijn allemaal vormen van diepe verbinding. Verbinding met jezelf is ook een manier om je met de wereld te verbinden.
En de toeschouwer confronteren wordt een manier om hen te verbinden met zichzelf en met anderen - door de ontmoeting met het andere.
Schilderen is voor mij een manier om aanwezig te zijn. Elk portret is een poging om eerlijk te kijken, dichter bij datgene te komen wat onder de oppervlakte klopt, en om diezelfde confrontatie uit te nodigen bij de toeschouwer. Ik ben geïnteresseerd in de spanning tussen wat zichtbaar is en wat gevoeld wordt. Daar verschijnt de menselijkheid—en daarmee de verbinding. Want als we naar de ander kijken, kijken we ook naar onszelf. En misschien wordt er in die uitwisseling van blikken iets herkend, iets omarmd, iets geheeld.
Ale Casanavo