Lange tijd werd gedacht dat Indisch geel afkomstig was uit de urine van Indiase koeien. Maar het mysterie rond de oorsprong van dit prachtige goudgele pigment is nog steeds niet opgelost. Kunstenaars maken al jaren gebruik van synthetische alternatieven die qua kleur identiek zijn aan hun natuurlijke tegenhanger.
Het is niet precies duidelijk wanneer Indisch geel voor het eerst in Europa werd geïntroduceerd. Het is echter bekend dat tussen de 15e en 18e eeuw bruine, nogal scherpe ballen vanuit Azië naar Europa werden geïmporteerd. Toen ze eenmaal waren opengebroken, onthulden ze een prachtig warmgeel poeder. Door de balletjes te malen en te mengen met een bindmiddel zoals ei, olie of gom ontstond de kenmerkende goudgele, transparante verf. De oorsprong van het pigment lag ergens in Perzië, China of India. Maar over de exacte oorsprong doen veel wilde verhalen de ronde.
Het meest opmerkelijke verhaal is dat het pigment werd gewonnen uit de urine van Indiase koeien. In de noordoostelijke staat Bihar zouden de koeien daar alleen gevoed zijn met de jonge bladeren van de mangoboom. Hierdoor kleurde de urine heldergeel. De urine werd opgevangen en vervolgens verdampt, waarna het resterende pigment tot balletjes werd gekneed. Omdat niet al het pigment werd uitgescheiden, ontwikkelden de dieren grote nierstenen, waardoor het plassen zeer pijnlijk werd. Dit leidde er vaak toe dat ze de emmers vol dure urine omver schopten en daarom werden rigoureuze maatregelen ingevoerd, zoals het ophangen van de dieren aan leren riemen. Er werd zelfs beweerd dat de koeien alleen urineerden als ze in het genitale gebied werden gemasseerd. Vanwege de heilige status van de koe werd deze productie in 1908 verboden.
